Η 28ⁿ Οκτωβρίου μέσα από τις σελίδες του παλιού Αναγνωστικού

Η 28ⁿ Οκτωβρίου μέσα από τις σελίδες του παλιού Αναγνωστικού

[...] Μιλεῖ γιὰ τοὺς ἐχθρούς μας, ποὺ ἦλθαν νὰ μᾶς πολεμήσουν. Νὰ ὑποδουλώσουν τὴν πατρίδα μας. Νὰ ἁρπάξουν τὰ χωριά μας καὶ τὶς πολιτεῖές μας, τὶς θάλασσες καὶ τὰ νησιά μας. Σὰν ἕνας ἄνθρωπος τότε ἐσηκωθήκαμε ὅλοι οἱ ῞Ελληνες. Στὸν πόλεμο αὐτὸν ὁ κόσμος ὅλος μᾶς ἐθαύμασε. Ἄς ἦταν οἱ ἐχθροί μας πολλοί. Ἑμεῖς τοὺς ἐνικήσαμε. [...]

Σὲ κάθε σπίτι ἀνεμίζει σήμερα καὶ μιὰ σημαία. Μικροὶ καὶ μεγάλοι εἶναι ὅλο χαρά. Οἱ καμπάνες κτυποῦν. Ἑορτάζει ἡ πατρίδα μας.

Στὴν ἐκκλησία τοῦ μικροῦ χωριοῦ, εἶναι μαζεμμένος ὅλος ὁ κόσμος. Θὰ ψάλουν τὴ δοξολογία. Ἐκεῖ εἶναι καὶ τὸ σχολεῖο μὲ τὴ σημαία του. Τὴν κρατεῖ τὸ πιὸ ψηλὸ παιδί, ὁ Λιάκος. Αὐτὸς εἶναι ὁ σημαιοφόρος. Τραγουδοῦν καὶ τραγούδια ἡρωικά.

Ἐπάνω στὸ Δεσποτικὸ εἶναι γραμμένο ἕνα ΟΧΙ. Καὶ πιὸ κάτω μιὰ ἄλλη ἐπιγραφή:

28 Ὀκτωβρίου 1940

Μονή Σρετένσκυ: η θρησκευτικο-πολιτική βάση της νέας Ρωσσίας

Μονή Σρετένσκυ: η θρησκευτικο-πολιτική βάση της νέας Ρωσσίας

Το σημαντικότερο πολιτικό γεγονός της τελευταίας δεκαετίας του πολυτάραχου 20^ου αιώνα ήταν αναμφισβήτητα η διάλυση της Σοβιετικής υπερδύναμης και όσα ακολούθησαν με την ανελέητη εφαρμογή των θεραπειών-σοκ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που κόντεψαν να γονατίσουν τον ρωσσικό λαό.

Μετά το 2000, τα πιο συνειδητά τμήματα της ρωσσικής ελίτ και του σοβιετικού «βαθέος κράτους», με την εμφάνιση του Βλαδίμηρου Πούτιν, αναχαίτισαν την νομενκλατούρα της εποχής των δύο «τζουτζέδων» της Δύσης, Γιέλτσιν και Γκορμπατσώφ, που λεηλατούσε την χώρα.

Όλη αυτή την περίοδο της στρατηγικής ανάκαμψης της Ρωσσίας, πίσω από το πολιτικό προσκήνιο δρα μια ομάδα με την επωνυμία ο «Κύκλος του Σρετένσκυ», με έδρα την ομώνυμη Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Σρετένσκυ της Μόσχας, της οποίας Ηγούμενος είναι ο Αρχιμανδρίτης, Τύχων Σεβκούνωβ, πνευματικός του «ισχυρού άνδρα» της Ρωσσίας Βλαντιμίρ Πούτιν.

Οι 4 μύθοι για τον εγκέφαλο που διαδίδουν οι εκπαιδευτικοί

Οι 4 μύθοι για τον εγκέφαλο που διαδίδουν οι εκπαιδευτικοί

Αποτελέσματα μεγάλης επιστημονικής έρευνας

Πόσοι έχετε ακούσει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος χρησιμοποιεί το 10% του εγκεφάλου του; Αυτός ο μύθος έχει καταρριφθεί ξανά και ξανά και ξανά, όμως αρκετοί εκπαιδευτικοί συνεχίζουν να το πιστεύουν. Αυτό τουλάχιστον έδειξε μεγάλη επιστημονική έρευνα. Η έρευνα διενεργήθηκε από  τον Paul Howard Jones στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και δημοσιεύθηκε στο Nature Reviews Neuroscience και περιέλαβε εκπαιδευτικούς από την Κίνα, την Ελλάδα, την Τουρκία, την Ολλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Η ερώτηση που τους έθεσαν ήταν εάν και εφόσον συμφωνούν με ευρέως διαδεδομένες αλλά λανθασμένες πεποιθήσεις σχετικά με τον ανθρώπινο εγκέφαλο. 

Τα αποτελέσματα που της έρευνας που μόλις δημοσιεύθηκε είναι λίγο ανησυχητικά.

Ο ιερός χώρος των Δελφών

Ο ιερός χώρος των Δελφών

Οι Δελφοί, στη ΝΔ. πλευρά του Παρνασσού, υπήρξαν κατά την αρχαιότητα ένα σημαντικότατο πολιτικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό κέντρο, σύμβολο της ενότητας του Αρχαίου Ελληνισμού επί πολλούς αιώνες, αποτέλεσαν δε την έδρα του περίφημου Μαντείου του Απόλλωνα.

Ο χώρος ονομαζόταν αρχικά Δελφύς (αρχαιοελληνική λέξη που σημαίνει «μήτρα, κοιλιά», από την οποία προέρχεται και η λ. «αδελφός» < α αθροιστικό + δελφύς) λόγω του σχήματός του ή επειδή εκεί λατρευόταν κατά τη Μυκηναϊκή Εποχή η μητέρα – θεά Γη. Επίσης, η ονομασία «Δελφοί» μάς παραπέμπει στον Δελφό, ο οποίος ήταν γιος ή του Ποσειδώνα ή του Απόλλωνα, και αδελφός του Παρνασσού. Ο μεν Δελφός είχε επινοήσει τη μαντική τέχνη με την εξέταση των σπλάχνων των θυσιαζομένων ζώων, ο δε Παρνασσός μάντευε από τον τρόπο που πετούσαν τα πουλιά.

Στα μαγειρεία του Τοπ Καπί...

Στα μαγειρεία του Τοπ Καπί...

Οθωμανοί παρασκευαστές μαρμελάδων

Τα "γλυκά" μυστικά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

Από τον ΝΙΚΟΛΑ ΝΤΑΜΟΝ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ*

[Πηγή: LiFO, 22/10/2014]

Στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η αγορά έτοιμης μαρμελάδας από το παζάρι μπορούσε να στιγματίσει την οθωμανή νοικοκυρά. Θεωρείτο μεγάλη ντροπή να αγοράζεις μαρμελάδα όταν οι γυναίκες ανταγωνίζονταν η μία την άλλη στην παρασκευή της νοστιμότερης μαρμελάδας. Ακόμη και οι πλούσιες γυναίκες της άρχουσας τάξης λάμβαναν μέρος στις ετοιμασίες της μαρμελάδας, έστω επιβλέποντας τις μαγείρισσες και τις υπηρέτριες αν ακολουθούν σωστά τις συνταγές. Στην περίοδο του Ραμαζανιού, όταν τα σπίτια ανοίγονταν στους φιλοξενούμενους για το γεύμα ιφτάρ, η παραγωγή και κατανάλωση της μαρμελάδας κορυφωνόταν σε σύγκριση με κάθε άλλη περίοδο του χρόνου.  

Το σπίτι με τις Καρυάτιδες και ο θρύλος με τις δύο αδικοχαμένες αδελφές της οδού Ασωμάτων

Το σπίτι με τις Καρυάτιδες και ο θρύλος με τις δύο αδικοχαμένες αδελφές της οδού Ασωμάτων

Αθήνα, οδό Ασωμάτων 45. Στέκει επιβλητικό ένα καλοσυντηρημένο λαϊκό νεοκλασικό σπίτι, όπου δύο Καρυάτιδες στηρίζουν την οροφή. Είναι πολύ νεότερες από τις «ξαδέλφες» στο Ερέχθειο και έχουν τα χέρια τους σταυρωμένα. Το περιβάλλον δεν έχει σχέση με την κλασική εποχή της Ακρόπολης, αλλά με την λαϊκή γειτονιά στου Ψυρρή. Όμως οι κόρες παραμένουν το ίδιο όμορφες και αγέρωχες, κρατώντας με το κεφάλι τους το βάρος του χρόνου. Ο μύθος που συνοδεύει την ιστορία τους είναι εξίσου βαρύς και πένθιμος, καθώς λέγεται ότι ο ιδιοκτήτης του κτηρίου είχε δυο κόρες, που πέθαναν για άγνωστο λόγο. Τότε ο συντετριμμένος πατέρας αποφάσισε να φτιάξει τις συγκεκριμένες κόρες για να τις έχει κοντά του, σε όλη του τη ζωή.

Η διάσημη φωτογραφία του Μπρεσόν

Μια μέρα του '50 πέρασαν έξω από το σπίτι δύο μαυροντυμένες γυναίκες. Εκεί έτυχε να στέκεται ο κορυφαίος Γάλλος φωτογράφος Ανρί Καρτιέ- Μπρεσόν και τις απαθανάτισε με τη φωτογραφική του μηχανή. Με το ιστορικό κλικ κατέγραψε όλες τις συμβολικές αντιθέσεις της ζωής. Τις μαυροφορεμένες γυναίκες κόντρα στο λευκό της ομορφιάς, τα γηρατειά απέναντι στη νιότη, τη φθορά μπροστά στην αθανασία, το τώρα και το χθες.

Πώς ο Στάλιν “διέσωσε” την κυριλλική γραφή

Πώς ο Στάλιν “διέσωσε” την κυριλλική γραφή

Του Ιγκορ Γκρέκοφ

Το ζήτημα του αλφαβήτου στο οποίο πρέπει να βασίζεται η ρωσική γραφή, υπάρχει από την εποχή που ο Μεγάλος Πέτρος εισήγαγε το νέο πολιτικό αλφάβητο αντί του εκκλησιαστικού. Πολλοί δυτικόφρονες επιστήμονες πίστευαν ότι ο τσάρος-μεταρρυθμιστής ήθελε να ολοκληρώσει την αναδιαμόρφωση της ρωσικής ζωής σύμφωνα με ευρωπαϊκά πρότυπα, με τη μετάβαση της ρωσικής γλώσσας στο λατινικό αλφάβητο. Αυτό όμως δεν έγινε ποτέ.

Λατινοποίηση ήθελε ο Λένιν

Το σχέδιο, όμως, της λατινοποίησης της ρωσικής γλώσσας επανήλθε στο προσκήνιο μετά την Επανάσταση του 1917, μιας και ανταποκρινόταν τέλεια στην ιδέα των Β. Λένιν και Λ. Τρότσκι για τη δημιουργία και την εξαγωγή της προλεταριακής κουλτούρας στα πλαίσια της επικείμενης παγκόσμιας επανάστασης. Σύμφωνα με τον σοβιετικό επίτροπο για την παιδεία Ανατόλι Λουνατσάρσκι, το λατινικό αλφάβητο θα διευκόλυνε σημαντικά την εκμάθηση της ρωσικής γλώσσας από τους “προλεταρίους όλου του κόσμου”. 

Αμφισβητώντας τον Δαρβίνο

Αμφισβητώντας τον Δαρβίνο

Διαφωνία σχετικά με την εξέλιξη του Νου: Ενάμιση αιώνα μετά την δημοσίευση της θεωρίας της Εξέλιξης από τον Κάρολο Δαρβίνο, κάποιοι εξακολουθούν να αμφιβάλλουν για τη δυνατότητά της να εξηγήσει το πώς δημιουργήθηκαν τα ανθρώπινα όντα και άλλες μορφές ζωής. Κάποιοι δε, που αμφισβητούν τη θεωρία αυτή, εστιάζουν τις αμφιβολίες τους στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Θεωρούν πως θα πρέπει να εμπλέκεται μια υψηλότερη δύναμη, αλλιώς, πως θα μπορούσε μια μάζα κυττάρων να παράγει τόσο περίπλοκες νοητικές διαδικασίες όπως η συνείδηση ή οι υποκειμενικές εμπειρίες; Πως θα μπορούσε κάτι, όπως η ελεύθερη βούληση, να είναι το αντικείμενο της εξέλιξης;

Καθώς οι αμφισβητίες του Δαρβίνου εστιάζονται στο πρόβλημα νου-εγκεφάλου, οι περισσότεροι νευροεπιστήμονες θεωρούν ότι υπάρχει πληθώρα στοιχείων που υποδηλώνουν ότι νοητικές διεργασίες όπως αυτή της συνείδησης, έχουν εξελιχθεί παράλληλα με την εξέλιξη του εγκεφάλου. Ο Steven Novella, νευρολόγος στο Πανεπιστήμιο του Yale, μελετά τη σύνδεση μεταξύ του εγκεφάλου και του νου. Οι εργασίες του υποδεικνύουν ότι ο νους εξαρτάται από τον εγκέφαλο.

Η "Καταλανική Εταιρεία" και η οριστική καταστροφή του Μεσαιωνικού Ελληνισμού

Η "Καταλανική Εταιρεία" και η οριστική καταστροφή του Μεσαιωνικού Ελληνισμού

Στις αρχές του 14ου αιώνα ο Ελλαδικός χώρος ήταν κατακερματισμένος ανάμεσα σε κτήσεις που ανήκαν στον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ανδρόνικο ΙΙ Παλαιολόγο και σε Φράγκους φεουδάρχες κληρονόμους των Σταυροφόρων που άλωσαν την Κωνσταντινούπολη το 1204. Ο Αυτοκράτορας είχε υπό τον έλεγχο του την Μακεδονία, την Θράκη, τον Μυστρά, την Κωνσταντινούπολη και μια στενή λωρίδα γης στην Μικρά Ασία που εφαπτόταν στην Βασιλεύουσα. Ο υπόλοιπος χώρος (Θεσσαλία, Θήβα, Ανδραβίδα, Αθήνα, Πάτρα, Κόρινθος, νησιά του Αιγαίου, Ναύπακτος) βρίσκονταν υπό τον έλεγχο Φράγκων φεουδαρχών που συγγένευαν με ισχυρούς βασιλικούς οίκους της Ευρώπης. Οι περιοχές αυτές ήταν κατάσπαρτες από ισχυρά κάστρα που σταθεροποιούσαν την εξουσία των κατά τόπους βαρόνων και μικρότερων ευγενών, εις βάρος του ντόπιου αγροτικού πληθυσμού.

Το Τάγμα των Μπεκτασί Ντερβίς

Το Τάγμα των Μπεκτασί Ντερβίς

Η αιρετική σέκτα των Μπεκτασί, βαθιά ριζωμένη στο μεγαλύτερο κομμάτι του μουσουλμανικού κόσμου, διακηρύσσει έναν τρόπο ζωής πολύ κοντά σε εκείνον που κήρυξε ο Ιησούς της Γαλιλαίας, πλησιέστερο απ' ό,τι μπορεί να επιτύχει η επίσημη εκκλησία του Ισλάμ ή του Χριστιανισμού. Όπως ο Ιησούς και οι οπαδοί του, έτσι και οι Μπεκτασί είναι μια αντι-ιεραρχική, αντι-δογματική, αντι-υποκριτική αδελφότητα που δεν αποκλείει τις γυναίκες από τους κόλπους της, και στέκει ενάντια σε εκείνες τις υποτιθέμενες παραδοσιακές «αξίες» που υπήρξαν πληγή και κατάρα του αρχαίου κόσμου αλλά και του σύγχρονου.

Η ιστορία των Μπεκτασί είναι περίεργη. Όπως ο Χριστιανισμός συνδέθηκε με τον ρωμαϊκό ιμπεριαλισμό και έγινε ένα αδιάλλακτο όργανό του, οι Μπεκτασί συνδέθηκαν γρήγορα με τον τουρκικό ιμπεριαλισμό. Όπως ο Ιησούς παγιδεύτηκε στα νύχια του εβραϊκού εθνικισμού, έτσι ακριβώς και οι Μπεκτασί συνδέθηκαν με ένα αντι-Σελτζούκ κίνημα.