Ο ελληνικός αθλητισμός το 1821
Τα κρυμμένα φλάμπουρα
της λευτεριάς, σιγόκαιγαν για κάπου 400 χρόνια στα ρωμέικα τα 'σώψυχα. Αναμονή
και προεργασία. Συνείδησης. Και σώματος. Είχε και τούτο το «κρυφό σκολειό» του.
Ο αθλητισμός της εποχής, των χρόνων (προ) του ’21.
Γράφει ο Ηλίας Αλεξόπουλος
Μα υπήρχε αθλητισμος
στην επανασταση του 1821;» Ρητορικό. Βεβαίως και υπήρχε. Όχι τυποποιημένα,
«σημερινά». Αυτοσχέδια, ευκαιριακά. Πρώτη ύλη ακατέργαστη, χωρίς φτιασίδια,
ατόφια, σε λόγγους και σε σχόλες.
Για να μπορεί, σαν ήρθε το λυτρωτικό μπαρούτι, να γράφει ο Μακρυγιάννης
(Απομνημονεύματα) εκείνες τις άγιες αράδες: «Λέγω εις τους αναγνώστες μου,
μα την πατρίδα, οι τριακόσιοι αυτήνοι δεν ήταν άνθρωποι, ήταν αϊτοί στα ποδάρια
και λιοντάρια εις την καρδιά. Εν τουφέκι ρίξανε στους Τούρκους και βγάλαν’ τα
σπαθιά... Και μετά τη μάχη χορός, τραγούδι και αγωνίσματα...».