"What we are to our inward vision, and what man appears to be sub speciae aeternitatis, can only be expressed by way
of myth. Myth is more individual and expresses life more precisely than does science."
Carl Gustav Jung

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2015

Το Τάγμα των Ιπποτών της Μάλτας κατέχει το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου νερού;


Το Τάγμα των Ιπποτών της Μάλτας κατέχει το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου νερού;
Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*
Το νερό καλύπτει περίπου τα 2/3 της επιφάνειας της Γης κατά γενική ομολογία, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του είναι πολύ αλμυρό για χρήση. Έτσι, αν και το νερό σαν σύνολο είναι άφθονο, το χρήσιμο -γλυκό- νερό που χρειάζονται οι άνθρωποι είναι μόνο το 3%, από το οποίο μπορούμε να εκμεταλλευθούμε πολύ λίγο, ιδίως τα επιφανειακά αποθέματα.
Η συνολική ποσότητα του νερού στη γη σήμερα υπολογίζεται σε περίπου 1,4 δισεκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα, ένας εξαιρετικά μεγάλος αριθμός που δεν μπορούμε να συλλάβουμε. Αν θεωρήσουμε ότι στερεοποιείτο με την μορφή κύβου, η ακμή του θα είχε μήκος 1.120 χιλιόμετρα.
Η ποσότητα του γλυκού νερού στον κόσμο σήμερα είναι περίπου 36 εκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα, σχεδόν το 2,6% του συνολικού όγκου. Από το γλυκό αυτό νερό, μόνο 11 εκατομ. κυβικά χιλιόμετρα (0,8% του συνόλου ή 30% του γλυκού νερού) υπολογίζεται ότι αποτελεί μέρος του κύκλου νερού, με την έννοια ότι κυκλοφορεί σχετικά γρήγορα. Από το νερό που δεν βρίσκεται σε κυκλοφορία, το μεγαλύτερο μέρος είναι ακινητοποιημένο για χρόνια στους πολικούς πάγους, και ένα μέρος του είναι αιχμαλωτισμένο, στάσιμο, κάτω από την επιφάνεια του εδάφους.

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015

Στα Λέβιθα «εξαφάνισαν» ολόκληρο νησί και οικογένεια λόγω συμφερόντων!

Στα Λέβιθα «εξαφάνισαν» ολόκληρο νησί και οικογένεια λόγω συμφερόντων!

Ο Δημήτρης Καμπόσος [Από το ντοκιμαντέρ Έβγα Ήλιε, Κάτσε Ήλιε, του Άγγελου Κοβότσου].
Ζουν μόνοι τους τρεις αιώνες στα Λέβιθα, αλλά το κράτος τους χαρακτήρισε ανύπαρκτους κι αυτούς και το νησί τους (!), προκειμένου να κονομήσουν κάποια συμφέροντα στα μέσα του Αιγαίου.
Η απίστευτη περιπέτεια με το Δημόσιο της οικογένειας Καμπόσου που επιμένει τέσσερις γενιές τώρα να παραμένει -από το 1820- στο νησί-καταφύγιο των φτωχών ψαράδων.
Το νησάκι Λέβιθα βρίσκεται μεταξύ Πάτμου και Λέρου. Μοναδικοί κάτοικοι είναι η οικογένεια του Δημήτρη Καμπόσου. Η ιστορία τους στο νησί ξεκινάει από τον προ-προπάππου του μπαρμπα-Δημήτρη ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί το 1820.
Οπως είναι αναμενόμενο, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι πολλά. Δεν είναι εύκολο να ζεις χωρίς γείτονες στη μέση του πουθενά. Οι κοντινότεροι άνθρωποι που μπορούν να συναντήσουν είναι σε απόσταση 24 ναυτικών μιλίων ή 2,5 ωρών με το καΐκι.

Τρίτη 18 Αυγούστου 2015

Ο διαρκής «πόλεμος» κατά του πολίτη ως ψυχολογική επιχείρηση μεγάλης κλίμακας

Ο διαρκής «πόλεμος» κατά του πολίτη ως ψυχολογική επιχείρηση μεγάλης κλίμακας

«Σε αρκετά μεγάλο βάθος χρόνου, η πιθανότητα επιβίωσης οποιουδήποτε εκμηδενίζεται.»
[Kεντρικό σλόγκαν στην ιστοσελίδα zerohedge.com]
του Θεοφάνη Ράπτη
[Πηγή: Hellenic Nexus, τ. 99]
Από το 1918, όταν ένας απογοητευμένος Γερμανός φιλόσοφος, ο Ostwald Spengler, εξέδωσε το κλασσικό του σύγγραμμα Η Παρακμή της Δύσης, δε φαίνεται να έχουν αλλάξει και πολλά· μάλλον επιδεινώθηκαν. Αντιγράφοντας από τη Βικιπαίδεια, το βιβλίο προδίκαζε τον αφανισμό του τελευταίου διεθνοποιημένου πολιτισμού «επισημαίνοντας ως σημάδια κατάρρευσής του την επικρατούσα δύναμη του χρήματος, την κυριαρχία των μέσων μαζικής ενημέρωσης και την έλλειψη πρωτότυπων διανοουμένων και δημιουργών σε όλους τους τομείς του πολιτισμού και της παιδείας».
O οριστικός θάνατος του Υψηλού σηματοδοτεί την έναρξη του μετα-μοντέρνου «μεταθανάτιου» κόσμου ήδη από την εποχή της λήξης του Β’ ΠΠ και της αμερικανικής επικυριαρχίας. Το μόνο που ίσως προστέθηκε ήταν η ακόμη μεγαλύτερη απογοήτευση των διανοουμένων, όπως αυτή εκφράστηκε από τους Γκύντερ Άντερς, Τέοντορ Αντόρνο, Γκυ Ντεμπόρ και άλλους, για την οριστική εγκαθίδρυση της οργάνωσης του ψεύδους σε μαζική, παγκόσμια κλίμακα, με συστηματική εφαρμογή των σύγχρονων τεχνολογιών από εφημερίδες, ραδιοτηλεόραση, σινεμά και τελικά το Διαδίκτυο. Τεχνικές που, ούτως η άλλως, είχαν αρχίσει να δοκιμάζονται με επιτυχία από τα φασιστικά καθεστώτα που επικράτησαν στην Ευρώπη του μεσοπολέμου.

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2015

Phantom DNA & Ether - Einstein reborn!

Phantom DNA & Ether - Einstein reborn!

ΠΕΙΡΑΜΑ ΦΑΝΤΑΣΜΙΚΟΥ DNA
[Μια επιστημονική βάση για την άμωμη σύλληψη]
by Chris Pierides
Σ’ ένα πείραμα στα εργαστήρια της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, ο Καθηγητής Poponin μελετούσε την κραδασμική συμπεριφορά (vibrational states) και τα διακριτά μοτίβα ταλάντωσης του ανθρώπινου DNA που βρισκόταν μέσα σε ένα διάλυμα. Η μελέτη του διαλύματος έγινε με την χρήση ενός πανάκριβου εργαστηριακού φασματογράφου, που ονομάζεται Φασματογράφος Συσχέτισης Φωτονίων από πηγές LASER της εταιρείας MALVERN. Εκεί, παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία, το φαινόμενο που ο ίδιος ο Poponin και ο συνερευνητής του Gariaev ονόμασαν «DNA Phantom Effect», ή Φαινόμενο Φαντασμικού-Αόρατου DNA.
Στα πειράματα του Poponin, εκείνο που πιστοποιήθηκε είναι το εκπληκτικό ότι, ο γύρω κενός χώρος εντός του φασματογράφου στον οποίο έχει τοποθετηθεί το δείγμα DNA για να υποστεί την διαδικασία διέγερσης και φασματογραφικής απεικόνισής του με LASER, συνεχίζει να κατέχει για κάποιο χρονικό διάστημα μετά την φυσική απομάκρυνση του δείγματος DNA, απολύτως τις ίδιες ιδιότητες που απεικονίζονται στο φάσμα όταν το δείγμα DNA βρισκόταν ακόμα κατά φυσικό τρόπο στη θέση του. Το συγκλονιστικό δε είναι ότι, ο αόρατος (κενός) αυτός χώρος αλληλεπιδρά πλέον ηλεκτρομαγνητικά με ορατά συμβατικά ηλεκτρομαγνητικά πεδία, όπως π.χ., το δικό μας ανθρώπινο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, ωσάν το ίδιο το αόρατο κενό του χώρου να ήταν φορέας υλικού – φυσικού DNA.

Κυριακή 9 Αυγούστου 2015

Παναγιώτη Κονδύλη: Ουτοπία και ιστορική πράξη…

Ουτοπία και ιστορική πράξη…

Αφίσα της ΕΣΣΔ
του Παναγιώτη Κονδύλη*
Όποιος ερμηνεύει την κατάρρευση του κομμουνισμού ως ήττα της Ουτοπίας και απαιτεί την οριστική απάρνηση των πειρασμών της ουτοπικής σκέψης και της ουτοπικά εμπνευσμένης πράξης βρίσκει στις ημέρες μας ευρεία επιδοκιμασία. Η σχετική επιχειρηματολογία έχει ήδη εκλαϊκευθεί με άξονα τη θέση ότι ο εύθραυστος και μάταιος χαρακτήρας του κομμουνιστικού εγχειρήματος σε τελευταία ανάλυση απορρέει από τις ουτοπικές θεωρητικές του προϋποθέσεις κι ότι η εξ υπαρχής αδυνατότητα πρακτικής εφαρμογής τούτων των προϋποθέσεων ώθησε τους κομμουνιστές στην απάνθρωπη βία και στην ολόπλευρη καταπίεση, ήτοι στον ολοκληρωτισμό, προκειμένου να γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα σε θεωρία και πράξη. Η συνάφεια ανάμεσα σε ουτοπική πρόθεση και σε ολοκληρωτική εξουσία ή η μετάβαση από την πρώτη στη δεύτερη εμφανίζεται έτσι αναπόδραστη, και στη ζοφερή αυτή ειμαρμένη αντιπαρατίθεται μιά πνευματική στάση, της οποίας η μετριοφροσύνη ή η καρτερική παραίτηση σ’ ό,τι αφορά την εύρεση εσχάτων αληθειών και γενικά δεσμευτικών τρόπων ζωής καθιστά δυνατή, όπως λέγεται, την ανοχή όλων απέναντι σε όλους και επομένως μια φιλάνθρωπη πολιτική. Τέτοιες ερμηνείες ή απόψεις ευδοκιμούν μέσα σε κοινωνίες, όπου αναμιγνύονται σε διάφορες παραλλαγές ηδονιστικές στάσεις, πλουραλισμός των αξιών και σκεπτικισμός απέναντι σε απόλυτες νοηματοδοσίες, για να παραχθούν ή να ενθαρρυνθούν έτσι συμπεριφορές απαραίτητες για τη διαδικασία της μαζικής παραγωγής και της μαζικής κατανάλωσης. Έσχατους σκοπούς και ολοκληρωτικές λύσεις μπορούν να ονειρεύονται μόνον μεγάλα συλλογικά υποκείμενα, όμως στη δυτική μαζική δημοκρατία η κατάτμηση της κοινωνίας σε άτομα έχει προχωρήσει τόσο πολύ, ώστε σε γενικές γραμμές ελάχιστη διάθεση αισθάνεται κανείς να αφήσει κατά μέρος την «αυτοπραγμάτωση» και να ταυτισθεί με υπερατομικά εγχειρήματα πέρα από τον βαθμό πού φαίνεται αναγκαίος για τη διασφάλιση της δικής του ευζωίας. Ύποπτες φαίνονται όχι μόνον οι μεγαλεπήβολες ουτοπίες, αλλά και κάθε τι, το οποίο ίσως να συνεπαγόταν θυσίες.

Σάββατο 8 Αυγούστου 2015

Ο Μέγας Ιεροεξεταστής

Ο Μέγας Ιεροεξεταστής

γράφει ο Αθανάσιος Γεωργιλάς*
Ἡ δράση ἐξελίσσεται στὸν 16ο αἰῶνα στὴν Ἱσπανία, στὴ Σεβίλλη, τὴν πιὸ φρικτή περίοδο τῆς Ἱερᾶς Ἐξέτασης, τότε που στό όνομα της δόξας του Θεοῦ ἄναβαν καθημερινά πυρές και σε μεγαλοπρεπῆ ὁλοκαυτώματα ἒκαιγαν αιρετικούς. Ἓκείνη την στιγμή ὃχι με τον τρόπο ποὺ ὑποσχέθηκε νὰ ξαναγυρίσει, στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων, μὲ τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, σ᾿ ὅλη του τὴν οὐράνια δόξα, ἃλλά ξαφνικά ξαναγυρίζει κοντὰ στοὺς ἀνθρώπους, μὲ τὴ μορφὴ ποὺ εἶχε κατὰ τὴ διάρκεια τῶν τριῶν χρόνων τῆς δημόσιας ζωῆς του. Σιωπηλός, περνᾷ καταμεσὶς τοῦ πλήθους, μ᾿ ἕνα χαμόγελο ἀπέραντης συμπάθειας. Ἡ καρδιά του πλημμυρίζει ἀπὸ ἀγάπη, τὰ μάτια του ἀντανακλοῦν τὴ Γνώση, τὸ Φῶς, τὴ Δύναμη, ποὺ φωτίζουν καὶ ξυπνοῦν τὴν ἀγάπη στὶς καρδιές, τοὺς ἁπλώνει τὰ χέρια, τοὺς εὐλογεῖ, μιὰ ἀρετὴ ἐξυγίανσης βγαίνει ἀπ᾿ τὴν κάθε ἐπαφὴ μαζί του κι᾿ ἀκόμη ἀπ᾿ τὰ φορέματά του. Ὁ λαὸς χύνει δάκρυα χαρᾶς καὶ φιλᾷ τὸ χῶμα ὅπου πατᾷ. Τὰ παιδιὰ σκορπίζουν λουλούδια στὸ πέρασμά του καὶ φωνάζουν «Ὡσαννά!» Ἐκεῖνος, φωνάζουν. Εἶναι Ἐκεῖνος! δὲν μπορεῖ παρὰ νἆναι Ἐκεῖνος. Κάνει θαύματα μοιράζει έλεος. Ἐκείνη τὴ στιγμὴ περνᾷ ἀπὸ τὴν πλατεῖα ὁ καρδινάλιος Μέγας Ἱεροεξεταστής. Εἶν᾿ ἕνας ψηλὸς γέρος, σχεδὸν αἰωνόβιος, μὲ στεγνὸ πρόσωπο, μάτια χωμένα στὶς κόγχες, μὰ ποὺ μέσα του λάμπει ἀκόμη μιὰ σπίθα. Δὲ φορεῖ πιὰ ἐκείνη τὴν περίλαμπρη στολή, ποὺ τὸν ἔκανε νὰ ξεχωρίζει χτὲς μέσα στὸ πλῆθος, τὴν ὥρα ποὺ ἔκαιγαν τοὺς ἐχθροὺς τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας· ἔχει ξαναβάλει τὸ παλιό, ἀσκητικό του ράσο. Οἱ βοηθοί του κι ὁ Μέγας Σκευοφύλακας τὸν ἀκολουθοῦν ἀπὸ ἀπόσταση, ὅλο σεβασμό. Σταματᾷ πλάι στὸ πλῆθος καὶ κοιτάζει ἀπὸ μακριά.