Θεόδωρος Ζιάκας: Ο μεταμοντέρνος γνωστικισμός

Θεόδωρος Ζιάκας: Ο μεταμοντέρνος γνωστικισμός

Η αναζήτηση εξόδου από το τέλμα του σύγχρονου μηδενισμού εκδηλώνεται κυρίως με τη μορφή του μεταμοντέρνου φουνταμενταλισμού και της λεγόμενης «νέας θρησκευτικής συνείδησης». Η εμφάνιση του μεταμοντέρνου φουνταμενταλισμού τοποθετείται στη δεκαετία του ’60 και έκτοτε βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη.

Το πρώτο κοινό χαρακτηριστικό των ποικίλων και εχθρικών μεταξύ τους φουνταμενταλιστικών ρευμάτων, είναι η διάγνωση ότι για όλα τα δεινά του σύγχρονου κόσμου φταίει η Νεωτερικότητα και ζητούν την αναθεμελίωση του πολιτισμού επί των δικών τους προνεωτερικών ανθρωπολογικών βάσεων. Το δεύτερο κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ο κολεκτιβισμός και η ενεργοποίηση των πιο απίθανων παραδοσιακών απαγορεύσεων και καθηκόντων, με σκοπό την πλήρη διαφοροποίηση-αποξένωση από το «διεφθαρμένο» νεωτερικό περιβάλλον (γενειάδες, κοτσιδάκια, μαντήλες, κλπ.). Με τον φουνταμενταλισμό δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε εδώ, γιατί η διέξοδος που προτείνει είναι σαφώς κολεκτιβιστική-προνεωτερική. Με τη «νέα» όμως θρησκευτική συνείδηση πρέπει να προβληματιστούμε, γιατί μέσα απ’ αυτήν προβάλλουν αξιώσεις μετανεωτερικής διεξόδου.

Το Ανατολοσλαβικό Ιδίωμα και η Ιλλυροσλαβία

Το Ανατολοσλαβικό Ιδίωμα και η Ιλλυροσλαβία

Το Διάταγμα της 16 Μαΐου 1945 με το οποίο καθορίζεται το αλφάβητο της σκοπιανής γλώσσας. Υπογράφει ο περιβόητος Λάζαρος Κολισέφσκι. Είναι γραμμένο στην βουλγαρική διάλεκτο της περιοχής και στην βουλγαρική και όχι σερβική παραλλαγή του κυριλλικού αλφαβήτου.

του Αλέξανδρου Κόντου*

Το πρόβλημα της ονομασίας της βόρειας γειτόνισσας της Ελλάδας είναι διπλό: Από τη μια μεριά πρόκειται για ένα θέμα γλωσσολογικό, γιατί έθνος σημαίνει, με ελάχιστες εξαιρέσεις, γλώσσα, και, από την άλλη, είναι θέμα θεωρίας δικαίου και πρέπει να αναζητήσουμε και να αποφασίσουμε αν θα δίνουν το όνομά τους το έθνος, ο λαός, οι άνθρωποι, τα πρόσωπα στον τόπο ή ο τόπος στα πρόσωπα. Τι πρέπει να υπερισχύει, το Δίκαιο του προσώπου (jus personae) ή το Δίκαιο του τόπου (jus loci); Τι προηγείται, το έμψυχο ή το άψυχο;

Να κάνουμε μια μικρή εισαγωγή στο πρώτο μέρος του προβλήματος.

Η ιστορία των γλωσσών μοιάζει λίγο πολύ με την ιστορία των θρησκειών: Μια μικροαίρεση θρησκευτική μπορεί να μεταλλαχθεί σε αυτόνομη θρησκεία, αν και όταν αποκτήσει πολλούς οπαδούς. Κλασικό παράδειγμα είναι ο Χριστιανισμός, που ξεκίνησε σαν ιουδαϊκή αίρεση προορισμένη στην αρχή μόνο για τους Εβραίους και αναδείχθηκε στην πιο εξαπλωμένη θρησκεία από τη στιγμή που ο απόστολος Παύλος έπεισε και τους υπόλοιπους αποστόλους να απευθυνθούν, για τη διάδοση της νέας θρησκείας, και στους μη Εβραίους.