ΠΑΤΗΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ (ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ)

ΠΑΤΗΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ (ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ)

Κάποτε είναι έννομο (lawful) το να είσαι παράνομος (illegal), ενώ είναι έκνομο (unlawful) το να είσαι νόμιμος (legal) – Μοναχός Ησύχιος, Μάρτιος 2022

 

Επικρατεί μεγάλη σύγχυση ανάμεσα στο «έννομο» και το «νόμιμο» με αποτέλεσμα να επέρχεται διχόνοια ανάμεσα στους ανθρώπους που βρίσκονται μπροστά σε μεγάλα διλήμματα, όπως π.χ., η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Τα Νόμο-εφαρμοστήρια (Courts of Law – που εσφαλμένα ονομάζονται Δικαστήρια) εφαρμόζουν τους Νόμους, ανεξάρτητα της Δικαιοσύνης, δηλαδή ανεξάρτητα του αν είναι δίκαιοι ή όχι. Π.χ., ενώ δεν υπάρχει νόμος για υποχρεωτικούς εμβολιασμούς (ούτε μπορεί ποτέ να υπάρξει σε δημοκρατικές κοινωνίες), είναι παράνομο να επιβάλλεται τέτοιο πράμα, όσο έννομο (δηλαδή δίκαιο) κι αν θεωρείται για την υποτιθέμενη προστασία της ζωής. Δηλαδή, εφόσον δεν αποδεικνύεται πέραν πάσης επιστημονικής αμφιβολίας (με κλινικές έρευνες ετών) ότι ένα φάρμακο/εμβόλιο κάνει αυτό που λέει ο κατασκευαστής του, τότε ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει, είτε να εκτεθεί στον κίνδυνο μόλυνσης από ένα πανδημικό παθογόνο, ή να  εκτεθεί στον κίνδυνο ενός πειραματικού εμβολιασμού, και κανένας δεν μπορεί, για απολύτως οποιοδήποτε λόγο, να τον εξαναγκάσει να επιλέξει την μία ή την άλλη κατάσταση, περισσότερο μάλιστα αν πρόκειται για γενετικού τύπου εμβόλιο.[1] Αντίθετα, τα Κυβερνητικά Διατάγματα που εκδίδονται με βάση τους περί λοιμοκάθαρσης νόμους θεωρούνται νόμιμα, έστω κι αν η χώρα δεν έχει κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Εφόσον όμως χρησιμοποιούνται καταχρηστικά, τότε είναι έκνομα (άδικα) και δεν δικαιολογούνται, επειδή καταλήγουν σε μέτρα που δεν εξυπηρετούν τον σκοπό της έκδοσής τους, αλλά τον παραλογισμό της αδικίας.  

 

Παρομοίως, ενώ οι εισβολές π.χ., της Τουρκίας στην Κύπρο και της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι αμφότερες έκδηλα παράνομες (αν και η Τουρκία είναι Εγγυήτρια και καλέστηκε από τον τότε Πρόεδρο της Κύπρου να επέμβει), εντούτοις είναι έννομες (δίκαιες), δηλαδή δικαιολογούνται από την υποθετική άποψη ότι, αν δεν γίνονταν, τότε πιθανόν να μην υπήρχε Τούρκικο ή Ρωσικό ρουθούνι να αναπνέει στην Κύπρο, ή στην Ουκρανία. Μπορεί μάλιστα να υπήρχε και πιθανότητα επίθεσης κατά της ίδιας της Τουρκίας και της Ρωσίας από την Ελλάδα και την Ουκρανία αντίστοιχα. Επομένως, δεν πρέπει να οπαδοποιούνται ανάμεσα σε «νόμιμο και έννομο/δίκαιο» σοβαρά θέματα πολέμου που διαχωρίζουν τον κόσμο σε ανταγωνιστικές ομάδες που τσακώνονται, αλλά να εξετάζονται οι αιτίες και να βρίσκονται οι λύσεις που προασπίζουν τις ζωές των ανθρώπων, καθώς και τις συνθήκες διαβίωσής τους (προσφυγικό, κλπ.).

 

Έρχεται το τέλος του “Ψευτορωμαίϊκου”!

Έρχεται το τέλος του “Ψευτορωμαίϊκου”!

Θα αρχίσουν να τρέχουν τα γεγονότα

Μήνυμα από τον Μοναχό ΗΣΥΧΙΟ

Είναι πέρα για πέρα εμφανές ότι θέλουν να τραβήξουν τη Ρωσία σε πόλεμο. Δεν σκοτώνουν τον ένα Ρώσο μετά τον άλλο, έτσι για το τίποτε. Έχουν σχέδιο και σκοπό. Θέλουν να τραβήξουν τη Ρωσία σε πόλεμο με τρόπο που να φαίνεται στην κοινή γνώμη ότι η Ρωσία είναι ο επιτιθέμενος, ακριβώς όπως έκαναν και στον Αυστριακό της Γερμανίας που τον εξώθησαν να εισβάλει στην Πολωνία, αρχίζοντας έτσι τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Δεν είναι κουβέντες της φαντασίας μου αυτές, αλλά αποτέλεσμα προσευχής και αυτονόητη πραγματικότητα για όποιον έχει γνώθι σ’ αυτόν. Ο πόλεμος κατά της Ρωσίας είναι απολύτως αναγκαίος για την διατήρηση του οικονομικού μοντέλου του αέναου χρέους και καθαρή απόρροια του μοντέλου αυτού. Όταν άφρονες και παράφρονες με γραβάτες βασίζουν το υπαρξιακό οικονομικό μοντέλο της ανθρωπότητας πάνω στην συνεχή και ατέρμονα ανάπτυξη η οποία βασίζεται σε ανύπαρκτα εικονικά λεφτά που αντιπροσωπεύουν, άκουσον-άκουσον, τα ποσά που δίνονται σαν χρέη (χωρίς να υπάρχουν τα ίδια τα λεφτά σε μετρητά), τότε ο απολύτως μόνος τρόπος για να μην καταρρεύσει η πυραμίδα αυτή είναι ο πόλεμος που καταστρέφει τα πάντα και αφήνει το πεδίο λευκό για ανάπτυξη από την αρχή πάνω στα ερείπια. Γι’ αυτό και συντηρούνται όλοι αυτοί οι περιφερειακοί πόλεμοι.

Οι πρόσφυγες, η Γη της Επαγγελίας και το σπάσιμο της Έβδομης Σφραγίδας

Οι πρόσφυγες, η Γη της Επαγγελίας και το σπάσιμο της Έβδομης Σφραγίδας

Γράφουν: Δημήτρης Κεχρής, Ελένη Παγκαλιά

[Πηγή: Το Περιοδικό, 06/11/2015]

Σε πρόσφατο άρθρο της «Καθημερινής» με τίτλο «Από το Αιγαίο η πύλη εισόδου στην Ευρώπη» πληροφορούμαστε με μια σειρά από αριθμούς για διάφορες παραμέτρους που αφορούν στο προσφυγικό ζήτημα. Πόσοι άνθρωποι εκπατρίζονται, πόσοι διασχίζουν τη Μεσόγειο, πόσοι φτάνουν στην Ευρώπη, πόσοι εισέρχονται στην Ελλάδα και πόσοι χάνουν τη ζωή τους ή αγνοούνται.

Το άρθρο συνοδεύεται από την παρακάτω φωτογραφία…

 

…στη λεζάντα της οποίας πληροφορούμαστε ότι πρόκειται για «Ομάδα προσφύγων οδηγείται από άνδρες της σλοβενικής αστυνομίας σε κέντρο καταγραφής της Ντομπόβα, κοντά στα σύνορα με την Κροατία.»

ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟ; Ο Πούτιν αποφάσισε να αποκτήσει το ρούβλι «ισοτιμία σε χρυσό»

ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟ;

Ο Πούτιν αποφάσισε να αποκτήσει το ρούβλι «ισοτιμία σε χρυσό»

Πάμε για «πόλεμο» ή και πόλεμο, κι αν δεν τόχετε καταλάβει... καιρός να το μάθετε!

Η κρυμμένη είδηση των ημερών είναι ότι ο Πούτιν αποφάσισε να αποκτήσει το ρούβλι «ισοτιμία σε χρυσό». 

«Ε, και;», θα πουν οι πολλοί... Αμ, δεν είναι «ε, και;» άλλα κάτι ισοδύναμο με την ανατροπή των πόλων της γης – κάτι που είτε θα οδηγήσει σε Πόλεμο ή ίσως επαναφέρει την παγκόσμια τάξη σε μια κατάσταση ηρεμίας. Ή κάτι «κι από τα δύο», ανάλογα με την περιοχή και την σφαίρα επιρροής... 

Κι εμάς τι μας ενδιαφέρει; Εμ... μας ενδιαφέρει, όπως θα δείτε στο τέλος! Το γεγονός αυτό, από μόνο του, είναι μια τεράστια επανάσταση, σε παγκόσμιο επίπεδο - και ένα δυνατό χτύπημα στα «ερπετά» της Νέας Τάξης που, από τη δεκαετία του 70 και δώθε, έχουν βαλθεί να υποδουλώσουν ολόκληρο τον πλανήτη, εξαθλιώνοντάς τον.

Μια και είμαι «παλιός» (και τα έχω ζήσει), σας πληροφορώ ότι κάποτε (λίγο πριν το 1970) ο κόσμος ήταν πολύ πιο απλός και προβλέψιμος. Και ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ! 

Αλλά κάποιοι φρόντισαν να πάψει να είναι για να μην καταλάβει πώς βρέθηκε στη φάκα...Κάτι που πάει να ολοκληρωθεί στις μέρες μας...

Χρέος: τα πρώτα 5.000 χρόνια

Χρέος: τα πρώτα 5.000 χρόνια

Ο ανθρωπολόγος David Graeber λέει ότι μονάχα διαμέσου μιας γενικής ιστορικής κατανόησης του χρέους και της σχέσης του με τη βία, μπορούμε να εκτιμήσουμε την εποχή μας που τώρα γεννιέται. Εδώ προσπαθεί να καλύψει το ιστορικό μας κενό.

Αυτό που ακολουθεί, είναι ένα απόσπασμα ενός κατά πολύ μεγαλύτερου σχεδίου έρευνας, σχετικά με το χρέος και το πιστωτικό χρήμα στην ανθρώπινη ιστορία. Το πρώτο και συναρπαστικό συμπέρασμα αυτού του σχεδίου έρευνας είναι ότι κατά τη μελέτη της οικονομικής ιστορίας, τείνουμε συστηματικά να αγνοούμε το ρόλο της βίας, τον απόλυτα κεντρικό ρόλο του πολέμου και της δουλείας, στη δημιουργία και σχηματοποίηση των βασικών θεσμών, αυτού που σήμερα αποκαλούμε «οικονομία». Επιπλέον, σημασία έχουν και οι προελεύσεις. Η βία μπορεί να είναι αόρατη, αλλά παραμένει τυπωμένη στη φιλοσοφία της κοινής οικονομικής λογικής μας, στην προφανέστατα αυταπόδεικτη φύση των θεσμών, που απλά ποτέ δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν έξω από το μονοπώλιο της βίας – αλλά και της συστηματικής απειλής της βίας – που διατηρείται από το σύγχρονο κράτος.

Η πνευματική σκακιέρα: Η τρόικα και το μνημόνιο ως περίπτωση του πολέμου των πολιτισμών

Η πνευματική σκακιέρα: Η τρόικα και το μνημόνιο ως περίπτωση του πολέμου των πολιτισμών

Graffiti του Mike Lester

Μια βασική αρχή της γεωπολιτικής είναι ότι η κατανόηση και αντιμετώπιση ενός προβλήματος προϋποθέτει την κατανόηση και εποπτεία όλης της ιστορίας αυτού του προβλήματος και όλης της σχετικής συνωμοσίας των ιδεών. Υπό αυτό το πρίσμα, για να κατανοήσουμε και να επιλύσουμε τα μεγάλα προβλήματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, πρέπει να κατανοήσουμε και να επιλύσουμε τη θεμελιώδη αντίφαση μεταξύ των βασικών επιλογών του νεοελληνικού κράτους (π.χ. ενσωμάτωση στη δυτική νεωτερικότητα, στους ευρωατλαντικούς θεσμούς, όπως η ΕΟΚ/ΕΕ και το ΝΑΤΟ, θέσμιση με βάση του αστικοκαπιταλιστικό σύστημα κ.ο.κ.) και των βασικών αξιών και αρχών του Ελληνισμού (δηλαδή της κλασσικής ελληνικής φιλοσοφίας, των Ελλήνων Εκκλησιαστικών Πατέρων και του βυζαντινού πολιτισμού).

Ο τρόπος θέσμισης και ιστορικής εξέλιξης του νεοελληνικού κράτους αντιφάσκει προς τον Ελληνισμό, δηλαδή προς το πνεύμα της ελληνικότητας, με αποτέλεσμα ‒διαιωνίζοντας μια δομική, υπαρξιακή, εσωτερική αντίφαση‒ η νεοελληνική κοινωνία να μη μπορεί να υπάρξει αυθεντικά ούτε ως Ελληνισμός ούτε ως Δύση. Υπό αυτό το πρίσμα και σε αυτό το αναλυτικό πλαίσιο, θα ασχοληθούμε στη συνέχεια με τη μελέτη της Τρόικας και του Μνημονίου ως εκπροσώπων ενός πολιτισμού που αντιβαίνει και αντιτίθεται ουσιωδώς και ριζικώς προς τον Ελληνισμό (προχριστιανικό και χριστιανικό/βυζαντινό).

Η 28ⁿ Οκτωβρίου μέσα από τις σελίδες του παλιού Αναγνωστικού

Η 28ⁿ Οκτωβρίου μέσα από τις σελίδες του παλιού Αναγνωστικού

[...] Μιλεῖ γιὰ τοὺς ἐχθρούς μας, ποὺ ἦλθαν νὰ μᾶς πολεμήσουν. Νὰ ὑποδουλώσουν τὴν πατρίδα μας. Νὰ ἁρπάξουν τὰ χωριά μας καὶ τὶς πολιτεῖές μας, τὶς θάλασσες καὶ τὰ νησιά μας. Σὰν ἕνας ἄνθρωπος τότε ἐσηκωθήκαμε ὅλοι οἱ ῞Ελληνες. Στὸν πόλεμο αὐτὸν ὁ κόσμος ὅλος μᾶς ἐθαύμασε. Ἄς ἦταν οἱ ἐχθροί μας πολλοί. Ἑμεῖς τοὺς ἐνικήσαμε. [...]

Σὲ κάθε σπίτι ἀνεμίζει σήμερα καὶ μιὰ σημαία. Μικροὶ καὶ μεγάλοι εἶναι ὅλο χαρά. Οἱ καμπάνες κτυποῦν. Ἑορτάζει ἡ πατρίδα μας.

Στὴν ἐκκλησία τοῦ μικροῦ χωριοῦ, εἶναι μαζεμμένος ὅλος ὁ κόσμος. Θὰ ψάλουν τὴ δοξολογία. Ἐκεῖ εἶναι καὶ τὸ σχολεῖο μὲ τὴ σημαία του. Τὴν κρατεῖ τὸ πιὸ ψηλὸ παιδί, ὁ Λιάκος. Αὐτὸς εἶναι ὁ σημαιοφόρος. Τραγουδοῦν καὶ τραγούδια ἡρωικά.

Ἐπάνω στὸ Δεσποτικὸ εἶναι γραμμένο ἕνα ΟΧΙ. Καὶ πιὸ κάτω μιὰ ἄλλη ἐπιγραφή:

28 Ὀκτωβρίου 1940