Phantom DNA & Ether - Einstein reborn!

Phantom DNA & Ether - Einstein reborn!

ΠΕΙΡΑΜΑ ΦΑΝΤΑΣΜΙΚΟΥ DNA

[Μια επιστημονική βάση για την άμωμη σύλληψη]

by Chris Pierides

Σ’ ένα πείραμα στα εργαστήρια της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, ο Καθηγητής Poponin μελετούσε την κραδασμική συμπεριφορά (vibrational states) και τα διακριτά μοτίβα ταλάντωσης του ανθρώπινου DNA που βρισκόταν μέσα σε ένα διάλυμα. Η μελέτη του διαλύματος έγινε με την χρήση ενός πανάκριβου εργαστηριακού φασματογράφου, που ονομάζεται Φασματογράφος Συσχέτισης Φωτονίων από πηγές LASER της εταιρείας MALVERN. Εκεί, παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία, το φαινόμενο που ο ίδιος ο Poponin και ο συνερευνητής του Gariaev ονόμασαν «DNA Phantom Effect», ή Φαινόμενο Φαντασμικού-Αόρατου DNA.

Στα πειράματα του Poponin, εκείνο που πιστοποιήθηκε είναι το εκπληκτικό ότι, ο γύρω κενός χώρος εντός του φασματογράφου στον οποίο έχει τοποθετηθεί το δείγμα DNA για να υποστεί την διαδικασία διέγερσης και φασματογραφικής απεικόνισής του με LASER, συνεχίζει να κατέχει για κάποιο χρονικό διάστημα μετά την φυσική απομάκρυνση του δείγματος DNA, απολύτως τις ίδιες ιδιότητες που απεικονίζονται στο φάσμα όταν το δείγμα DNA βρισκόταν ακόμα κατά φυσικό τρόπο στη θέση του. Το συγκλονιστικό δε είναι ότι, ο αόρατος (κενός) αυτός χώρος αλληλεπιδρά πλέον ηλεκτρομαγνητικά με ορατά συμβατικά ηλεκτρομαγνητικά πεδία, όπως π.χ., το δικό μας ανθρώπινο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, ωσάν το ίδιο το αόρατο κενό του χώρου να ήταν φορέας υλικού – φυσικού DNA.

Τα πειράματα αυτά απέδειξαν την ύπαρξη των αόρατων στην ανθρώπινη αντίληψη κβαντικών ενεργειακών πεδίων, με τα οποία κάθε οργανική και ανόργανη ύλη αλληλεπιδρά, χωρίς η αντίληψή μας να καταγράφει την παραμικρή πληροφορία από αυτήν την αλληλεπίδραση. Τα πειραματικά δεδομένα που προέκυψαν από τα πειράματα αυτά, υποδηλώνουν μία παράπλευρη και αόρατη μη γραμμική συμπεριφορά, δηλαδή μια αχωροχρονική, ή κβαντική συμπεριφορά και αλληλεπίδραση του DNA μας με την κβαντική υφή του χώρου που μας περιβάλλει. Τα δεδομένα αυτά προσθέτουν ισχυρές αποδείξεις στην πορεία σύνθεσης μίας κβαντικής θεωρίας για τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται η ανθρώπινη συνείδηση.

V.Poponin, Phantom Effect, 1990

Το πείραμα έγινε ως εξής:

Το διάλυμα με το δείγμα του ανθρώπινου DNA τοποθετείται μέσα στον θάλαμο σκέδασης (διάχυσης) του φασματοσκοπίου και βάλλεται με μία εστιασμένη δέσμη Laser, (κατά παρόμοιο τρόπο που «βάλλεται» και ο άνθρωπος με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος του Θεού), η οποία και σκεδάζεται (διαχέεται) επάνω στα μόρια του DNA. Τα φωτόνια της δέσμης Laser που σκεδάζονται (διασκορπίζονται) από το δείγμα σε διάφορες γωνίες, συλλέγονται από κατάλληλα τοποθετημένους φωτοπολλαπλασιαστές, οι οποίοι καταγράφουν το πλήθος τους ανά κανάλι συλλογής. Τα διαγράμματα με τις κατανομές των φωτονίων μας αποκαλύπτουν ότι ο αριθμός των φωτονίων ελαττώνεται, πράγμα που σημαίνει ότι απορροφούνται από το δείγμα του DNA, το οποίο και διεγείρεται ενεργειακά και τίθεται έτσι σε κραδασμική κατάσταση (πάλλεται). Εξασφαλίζεται επίσης και διάγραμμα σκέδασης του κενού χώρου πριν να τοποθετηθεί το δείγμα, για να πιστοποιηθεί πως η μόνη σκέδαση που υπάρχει προηγουμένως είναι αυτή που οφείλεται στον τυχαίο θόρυβο του περιβάλλοντος, ο οποίος δημιουργεί τυχαίες σκεδάσεις.

Είναι όμως εκπληκτικό αυτό που παρατηρείται στα διαγράμματα σκέδασης που παίρνονται λίγο μετά την απομάκρυνση του δείγματος του DNA από τον φασματογράφο και την πλήρη απουσία οποιασδήποτε άλλης ουσίας στον χώρο σκέδασης της δέσμης, πλην του κενού. Ο κενός χώρος (το κενό) έχει καταγράψει-απομνημονεύσει την πληροφορία του διεγερμένου DNA, συμπεριφερόμενος όπως ακριβώς ένα DVD-R που καταγράφει δεδομένα πληροφοριών μέσω μίας δέσμης LASER. Δηλαδή, όταν στην συνέχεια, στον κενό τώρα χώρο του φασματογράφου, ξαναπέφτει η δέσμη LASER, ο χώρος συμπεριφέρεται με το να δηλώνει πάνω του (με το να έχει εγγεγραμμένη πάνω του) την πληροφορία που έχει πάρει από το απών πια δείγμα DNA, όπως ακριβώς συμβαίνει και με το εγγεγραμμένο DVD, όπου η ίδια δέσμη LASER που το έγραψε, το ξαναδιαβάζει. Με άλλα λόγια, είναι σαν ο χώρος να μην είναι κενός αλλά να έχει τη δική του υφή και υπόσταση, πάνω στην οποία έχουν γραφεί οι πληροφορίες που διαβάζονται.

Εδώ παρατηρείται μια αυτό-αναφορά τριών πραγμάτων σε ΕΝΑ. Το κενό του χώρου (αιθέρας, αφρός), το ανθρώπινο δείγμα DNA (γονιδιακό αποτύπωμα) και το φως LASER (που κάνει και διαβάζει τις εγγραφές) είναι όλα Φως (με κεφαλαίο Φ). Το Φώς προσδίδει τα γονιδιακά χαρακτηριστικά στο δείγμα του DNA, επειδή το DNA είναι Φως. Το ίδιο αυτό Φως αποτυπώνει αυτά τα χαρακτηριστικά πάνω στον εαυτό του στον κενό χώρο, επειδή αποτελεί και τον χώρο, και τέλος, το Φως διαβάζει πίσω αυτά τα χαρακτηριστικά πάνω στον κενό χώρο που είναι ταυτόχρονα ο εαυτός του, δηλαδή Φως. Τα φασματογραφικά διαγράμματα χωρίς το δείγμα στη θέση του είναι διαφορετικά από ότι όταν υπήρχε το δείγμα DNA εκεί και κάποιος που δεν σκέφτεται ενοποιητικά θα μπορούσε να σκεφτεί πως τα διαγράμματα αυτά αποτελούν αντανάκλαση (αντήχηση) της ενεργειακής ιδιοταυτότητας (του εαυτού) του αρχικού δείγματος DNA πάνω στον χώρο. Δεν υπάρχουν όμως στ’ αληθινά 2 πράγματα για να αντανακλώνται ή να αντηχούν ως προς ένα τρίτο (το κενό του χώρου), αλλά «ένα και το αυτό» πράγμα, το Φως που αποτελεί τα πάντα. Άλλωστε, αν επρόκειτο για αντανάκλαση ή αντήχηση, τότε ο χώρος δεν θα ήταν κενός αλλά γεμάτος και συμπαγής για να μπορεί να στείλει πίσω, είτε το είδωλο, ή την ηχώ. Όμως, είναι κενός και το κενό (το τίποτε) δεν αντανακλά, ούτε αντηχεί. Άλλωστε, αν επρόκειτο για αντανάκλαση / αντήχηση, τότε το ίδιο θα συνέβαινε και με οποιοδήποτε άλλο δείγμα εκτός DNA κατά την ίδια πειραματική διαδικασία. Όμως, μόνο το ανθρώπινο DNA δίνει αυτά τα φαντασμικά διαγράμματα, αφήνοντας το αποτύπωμά του πάνω στον κενό χώρο…

Επομένως και με δεδομένο το παράδοξο ότι ο χώρος πάνω στον οποίο αποτυπώνεται το φαντασμικό DNA είναι όντως κενός, θα πρέπει να διερευνηθεί η φύση του αληθινού ενοποιητικού τριαδικού πλαισίου, μέρος του οποίου είναι και ο κενός χώρος και ως προς το οποίο γίνονται τα πάντα (το οποίο αποτελεί τα πάντα), και όχι ως προς το οποίο αντανακλώνται ή αντηχούν τα πάντα. Εμάς τους Χριστιανούς Επιστήμονες, δεν μας ενδιαφέρουν και τόσο τα επιμέρους κομμάτια του Όλου, δεν μας ενδιαφέρουν ο καθρέφτης και το είδωλο, ή οι αντηχήσεις του, αλλά η ίδια η ενοποιητική Ουσία που αποτελεί την υπαρξιακή Βάση των πάντων. Φυσικά, λόγω του ότι «η πίστη και η σοφία αποτελούν την στερέωση των καιρών και την σωτήριο δύναμη», έχουμε ανάγκη τα επιμέρους για να καταλάβουμε το Όλο, αλλά για να Το καταλάβουμε πρέπει πρώτα απ’ όλα να Το γνωρίζουμε. Ο κενός χώρος είναι γεμάτος από την κενότητά του, δηλαδή είναι γεμάτος με τον εαυτό του, όχι κάτι άλλο, και δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από τα φαινόμενα στο να συμπεραίνουμε πως είναι καθρέφτης. Διαφορετικά, «θα μας αποπλανήσει η επιστήμη μας»… Ο χώρος είναι κενός και το Φως δεν είναι κάτι το διάφορο από εμάς. Είναι τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων των εαυτών μας, και ταυτόχρονα έχει αυτοσυνείδηση, δηλαδή επιτρέπει στο όχημα του, εμάς τους ανθρώπινους παρατηρητές, να βλέπουμε τους εαυτούς μας. Είναι αυτό που αναφέρουν οι Άγιοι Πατέρες πως «ο άνθρωπος μπορεί κάποτε να βλέπει το φως του νου του». Ο μόνος τρόπος αληθινής διερεύνησης του Τριαδικού αυτού πλαισίου είναι να γίνει κάποιος το Φως αυτό. Αν μάλιστα είναι επιστήμονας, τότε θα βρει και την πολυπόθητη εξίσωση του Ενοποιημένου Πεδίου (Unified Field) ανάμεσα στον Ηλεκτρισμό, τον Μαγνητισμό και την Βαρύτητα. Είναι φυσικώς αδύνατον να γίνει κάτι τέτοιο με τον γνωστό μας αντικειμενικό τρόπο, τον δυαδικό τρόπο του υποκειμένου και του αντικειμένου. Χρειάζεται πιστή ταύτιση με την Ουσία.

Τα πειράματα του Poponin έδειξαν, ότι όσο δεν διαταράσσεται ο κενός χώρος στον οποίο τοποθετήθηκε το δείγμα του DNA μέσα στον φασματογράφο, τα φασματογραφικά δεδομένα παραμένουν τα ίδια όσες φορές και να επαναληφθεί η φασματογράφηση του κενού χώρου. Αποτυπώνουν μάλιστα το φυσικώς απών DNA μέχρι και ένα μήνα μετά. Όπως έχουμε αναφέρει, κανένα άλλο δείγμα πλην του δείγματος DNA δεν έχει δώσει αυτά τα «φαντασμικά» διαγράμματα. Όσες φορές και να επαναλήφθηκε το πείραμα, όσο καλά και να μελετήθηκαν και να αποκλείστηκαν άλλες τυχαίες παρεμβολές που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον φασματογράφο, τα αποτελέσματα ήταν πάντα τα ίδια. Στον κενό χώρο του φασματογράφου φαίνεται σαν να υπάρχει ένα DNA φάντασμα που, ενώ δεν υπάρχει κατά φυσικό τρόπο, παρόλα αυτά αλληλεπιδρά ηλεκτρομαγνητικά σε πραγματικό χρόνο, με τα απολύτως πραγματικά φωτόνια της δέσμης laser του φασματογράφου και αυτό πιστοποιείται από τις διάφορες γωνίες σκέδασης που ακολουθούν συγκεκριμένες κατανομές. Είναι η πρώτη φορά που η επιστήμη καταγράφει τις αλληλεπιδράσεις του αοράτου κβαντικού κενού (του χώρου) με τον υλικό, ορατό κόσμο, δηλαδή τις αλληλεπιδράσεις του ουρανού με τη γη, ή, όπως θα δούμε πάρα κάτω σχετικά με την Παναγία και τον Χριστό, τις αλληλεπιδράσεις της ψυχής με το σώμα.

Με δεδομένο λοιπόν ότι μόνο το ανθρώπινο DNA φαίνεται να έχει την δυνατότητα εγγραφών στο κβαντικό κενό, και έχοντας εκ προοιμίου απορρίψει την ιδέα της αντανάκλασης / αντήχησης υπέρ της ενοποιητικής αλήθειας του ότι το κενό του χώρου (αιθέρας, αφρός), το ανθρώπινο δείγμα DNA (γονιδιακό αποτύπωμα) και το φως LASER (που κάνει και διαβάζει τις εγγραφές) είναι όλαΦως, μπορούμε για πρώτη ίσως φορά να προχωρήσουμε στο επιστημονικό συμπέρασμα ότι το «αόρατο κενό» έχει την υπόσταση της ενιαίας Τριάδας που το αποτελεί, η οποία γιατί όχι, μπορεί να ενσαρκώνεται και να γίνεται ορατή όπως εμείς, αλληλεπιδρώντας με τους πραγματικούς εμάς, ακριβώς όπως αλληλεπιδρά με τα απολύτως πραγματικά φωτόνια της δέσμης LASER του φασματογράφου.

Επομένως, φαίνεται να μην είναι και τόσο απίστευτη «ιστορία» η υπόθεση με την άμωμη σύλληψη της Παναγίας και την γέννηση του Ιησού Χριστού κατευθείαν εκ Πνεύματος Αγίου, χωρίς την διαμεσολάβηση του δευτερογενούς μηχανισμού της σεξουαλικής πράξης, αλλά παρ’ όλα αυτά με τον Ιησού να φέρει το DNA της γενιάς Δαυίδ (του Ιωσήφ). Με δεδομένο όντως ότι, προ-και-πάντα υπάρχει η πάναγνη, πεντακάθαρη ψυχή σαν προϋπόθεση της γέννησης του Χριστού μέσα της, δηλαδή σαν προϋπόθεση της εκδήλωσης του Αγίου Πνεύματος του Θεού, η πάναγνη αυτή ψυχή που προσωποποιείται στην Παναγία Μαρία είναι ο κενός χώρος, η «κούφη (άδεια, κενή) νεφέλη», όπως αναφέρεται η ψυχή της Παναγίας, ενώ η ίδια η Παναγία σωματικώς αποτελεί το δείγμα DNA του πειράματος του καθηγητή Poponin. Η ακτίνα φωτός LASER είναι η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος του Θεού που διεγείρει το DNA της Παναγίας και εγγράφει τον Λόγο του Θεού Πατέρα (τον Χριστό) πάνω στον τόμο (το DVD), δηλαδή την κενή ψυχή της Παναγίας, μετατρέποντας Την σε έμψυχο βιβλίο του Χριστού. Δεν πρόκειται πια για την ιδιοταυτότητα (τον εαυτό) του DNA της Παναγίας, αλλά και για το DNA του Ιωσήφ, το οποίο μεταφέρεται «ηλεκτρονικά» μέσω του Γάμου της Μαρίας με τον Ιωσήφ. Το Φως του Αγίου Πνεύματος αφήνει το «φαντασμικό» αποτύπωμα του Ιωσήφ πάνω στον κενό χώρο της ψυχής της Παναγίας και εκείνο που βλέπουμε σαν τον Χριστό είναι η σωματική έκφραση της ψυχής της Παναγίας. Είναι σαν να δίνει ξανά τον εαυτό Της σαν Χριστό. Η πάναγνη ψυχή της Παναγίας χριστοποιείται κάνοντάς την Παναγία κατά φυσικό (σωματικό) τρόπο «ένα» με τον Χριστό. Χριστός και Παναγία αποτελούν μια Συναφή Υπέρθεση (Coherent Superposition) δύο πραγμάτων σε ΈΝΑ, ακριβώς όπως η ψυχή και το σώμα αποτελούν Συναφή Υπέρθεση του ενός και μόνου Πνεύματος. Επειδή όμως εμείς ζούμε στον δυισμό του χωροχρόνου και δεν μπορούμε να δούμε το 2 σε 1 (τον Κτίστη στο κτίσμα σε ΈΝΑ), βλέπουμε την ψυχή αυτή ξεχωριστά σαν Χριστό, ακριβώς δηλαδή με τον δυαδικό τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα. Παρεμπιπτόντως, αυτή είναι η των πάντων ένωση που δεν ισοπεδώνει, όπως το επιχειρεί η ούτω καλούμενη παγκοσμιοποίηση, αλλά  κάνει τους πάντες ΈΝΑ με τον Χριστό, χωρίς όμως αυτοί να χάνουν τα πρόσωπά τους.

Πιο πάνω, ο όρος «φαντασμικό» βρίσκεται σε εισαγωγικά επειδή αυτό που αποκαλούμε «φάντασμα» φαίνεται να είναι το αληθινό κι εμείς τα φαντάσματα! Αυτή η έλλειψη διάκρισης ανάμεσα σε φανταστικό και πραγματικό είναι το αποτέλεσμα της απουσίας από την αντίληψή μας του απόλυτου και υπέρτατου κοσμολογικού Κριτηρίου του Φωτός που καθορίζει κατ’ απόλυτο τρόπο πότε σταματά μια μέτρηση – παρατήρηση, ώστε κάτι να είναι όντως… κάτι να μην αλλάζει συνεχώς στο αντίθετό του (alter ego). Η έλλειψη διάκρισης είναι αποτέλεσμα της απουσίας του Θεού και με αυτό τον τρόπο είναι που η Επιστήμη μας μάς οδηγεί στα λανθασμένα συμπεράσματα (αποπλάνηση). Για να γνωρίζουμε την Αλήθεια χρειάζεται να ταυτιστούμε πιστά με το Απόλυτο κοσμολογικό Κριτήριο του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή του Φωτός, δηλαδή χρειάζεται πίστη. Πρόκειται λοιπόν για το κενό, την άδεια νεφέλη της ψυχής της Παναγίας που εμφανίζει την ολοκληρωμένη Τριαδική της υπόσταση στον Χριστό, χωρίς πια την παρουσία του αρχικού φυσικού δείγματος του DNA που αντιπροσωπεύει η Παναγία και που συνεχίζει να αλληλεπιδρά μαζί μας για 33 χρόνια. Ναι, το Φως που αποτελεί τα πάντα αποτελεί και την ενσαρκωμένη «έκδοσή» Του. Εμείς όμως, είμαστε τόσο αποξενωμένοι από την αληθινή μας φύση η οποία είναι τριαδικά ενιαία που, όχι μόνο δεν μπορούμε να καταλάβουμε την έννοια του 2 σε 1, αλλά θεωρούμε και σαν «φάντασμα» την ξεχωριστή της εκδήλωση στα δυαδικά μέτρα μας. Κι επειδή δεν έχουμε Μπούσουλα για να ξεχωρίσουμε το αληθινό από το ψεύτικο, κάνουμε τους έξυπνους και λέμε πως δεν γίνονται τέτοια πράγματα, όπως η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και η άμωμη σύλληψη της Παρθένου… Να όμως που η επιστήμη μας αποδεικνύει πως γίνονται!

Ο γάμος της Μαρίας και του Ιωσήφ γίνεται δια Πνεύματος Αγίου. Αυτό το ενοποιητικό Πνεύμα είναι ο ίδιος ο αληθινός Γάμος που κάνει τον Ιωσήφ ΕΝΑ με την Μαρία, μεταφέροντας το DNA του σ’ Αυτήν, χωρίς βέβαια να χρειάζεται η Παναγία να λάβει πείρα γάμου, με τον αντεστραμμένο ως προς την αληθινή μας φύση τρόπο, με τον οποίο εμείς οι υπόλοιποι εννοούμε τον αληθινό Γάμο, δηλαδή μέσω της δυαδικής πράξης του σεξ, η οποία είναι θνησιγενής, της οποίας το προϊόν είναι νεκρό εν τη γενέσει του. Γι’ αυτό και η Παναγία ονομάζεται «απειρόγαμη», δηλαδή άπειρη γάμου. Επειδή η Παναγία είναι ο ίδιος ο Γάμος! Το DNA του Ιωσήφ της γενιάς Δαυίδ μεταφέρεται δια του Γάμου αυτού «ηλεκτρονικά», χωρίς να χρειάζεται η εισαγωγή ενός USB stick ή ενός DVD. Ακριβώς όπως μεταφέρονται πληροφορίες μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος (e-mail). Για να καταδειχθεί αυτό το φοβερό και παράδοξο γεγονός του αληθινού Γάμου, η Βίβλος παραθέτει 42 γενιές μέχρι τον Ιωσήφ και τον Χριστό και μας λέει ακριβώς πώς έγινε η σύλληψη και γέννηση του Ιησού κατευθείαν εκ Πνεύματος Αγίου, μέσω της Μαρίας.

Είναι σημαντικό να διακρίνουμε τι προηγείται στην ύπαρξη και τι έπεται. Π.χ., δεν κάνουμε σεξ για να βρούμε την αγάπη! Πρώτα αγαπούμε και μετά κάνουμε σεξ για να βρούμε την πάντα καινούργια αγάπη στο αληθινό αντικείμενο της αγάπης μας, τον Θεό. Εκείνο που αγαπούμε είναι η Βάση μας του Αγαθού, το Άγιο Πνεύμα του Θεού, το Φως. Αν αγαπούμε οτιδήποτε άλλο περισσότερο και προσπαθούμε να το ικανοποιήσουμε, τότε πάμε ανάποδα και αντιστρέφουμε (διαστρέφουμε) την φυσική σειρά των πραγμάτων φτάνοντας σε παραλογισμούς, όπως π.χ., το ότι «δεν» υπάρχει Θεός. Με δεδομένο λοιπόν ότι προηγείται πάντοτε η ίδια η Βάση της ύπαρξης μας, το Φως, δηλαδή το Άγιο Πνεύμα του Θεού (που λόγω της Τριαδικής ενότητας είναι συνάμα και ο Χριστός), τότε σαφώς και η Βάση αυτή δεν χρειάζεται τον δευτερεύοντα δυαδικό σεξουαλικό μηχανισμό για να εκδηλωθεί χειροπιαστά. Γεννιέται όμως εκουσίως από γυναίκα, όπως κι εμείς. Επειδή, φανταστείτε να ερχόταν σ’ εμάς τους ανθρώπους ένας άγγελος τη φύσει να προσπαθεί να μας πείσει να γίνουμε κι εμείς άγγελοι σαν κι αυτόν, όταν αυτό δεν προβλέπεται από την δική μας φύση, την ανθρώπινη. Επομένως, με βάση το τι προηγείται και το τι έπεται, ο Ιησούς γεννιέται κατευθείαν από το Πνεύμα μέσω της Μαρίας χωρίς την διαμεσολάβηση του Ιωσήφ, και παρόλα αυτά… είναι της γενιάς Δαυίδ, δηλαδή φέρει το DNA του Ιωσήφ (και της Μαρίας).

Τα αναλυτικά υπολογιστικά μοντέλα που τρέχουν σε υπερυπολογιστές και εξομοιώνουν την μη γραμμική (κβαντική, αχωροχρονική) συμπεριφορά του κβαντικού (αχωροχρονικού) κενού, κάτω από συγκεκριμένες μορφές ενεργειακών διεγέρσεων, δίνουν αποτελέσματα πολύ κοντινά στα πειραματικώς παρατηρούμενα για την αλληλεπίδραση του DNA με τον «κενό» χώρο. Πιθανόν, το φαινόμενο του «φαντασμικού» DNA, που όχι μόνο ξεκινά, αλλά και πιστοποιείται μέσω ηλεκτρομαγνητικών διεργασιών και αλληλεπιδράσεων, να είναι υποσύνολο ενός ευρύτερου κόσμου ηλεκτρομαγνητικών αλληλεπιδράσεων με τον αόρατο κβαντικό χώρο, δηλαδή τον αιθέρα και τελικά το ΦΩΣ που μας αποτελεί στη Βάση της ύπαρξής μας. Φαίνεται ότι τελικά, επίσης και το ενεργειακό μας πρόβλημα θα λυθεί από το κβαντικό κενό, μέσα από την ενέργεια μηδενικού σημείου (ενέργεια κενού), που είναι φυσικά ενέργεια πληρότητας του Φωτός. Βρισκόμαστε στην αυγή μίας νέας εποχής για την ανθρωπότητα, της εποχής του Homo Luminous, του ανθρώπου του φωτός (του φωτεινού ανθρώπου) που γνωρίζει τα πάντα δια της πιστής κραδασμικής (ηχητικής) ταύτισής του με την Ουσία του, σε αντίθεση με τον μέχρι τώρα γνωστό μας Homo Sapiens, τον άνθρωπο της γνώσης, που θέλει να γνωρίζει τα πάντα εξωτερικά (αντικειμενικά), μηδενιζόμενος τελικά από το πολύ τρέξιμο στο πουθενά του χώρου και το ποτέ του χρόνου.

Ο Vladimir Poponin

Επιφανείς Επιστήμονες, Νομπελίστες πολλές φορές, που έχουν ξεγελαστεί από την ίδια την Επιστήμη τους, ψάχνουν να βρουν το γονίδιο του Θεού (Μποζόνιο), απορρίπτοντας ταυτόχρονα την ίδια την ύπαρξη του Θεού. Προσπαθούν να βρουν τι είναι εκείνο που δίνει μάζα στην αόρατη ύλη, δηλαδή τι είναι εκείνο που ενσαρκώνει το αόρατο στο ορατό (τον ουρανό στη γη). Καταλήγουν στο να βλέπουν (ή να νομίζουν πως βλέπουν) το απειροελάχιστο σωμάτιο (Μποζόνιο) και προσπαθούν μέσω του να εξηγήσουν το πελώριο σύμπαν, όταν εκείνο που χρειάζεται είναι να καταργήσουν τόσο το μικρό όσο και το μεγάλο εντός της μίας υποστάσεως του Χριστού για να βρουν την ενοποιητική αλήθεια, εκείνη που ενοποιεί το πεδίο. Επειδή, μόνο εντός της τρίτης υποστάσεως του Χριστού (του Θεού) μπορεί ο άνθρωπος να αποκτήσει συγκριτικό υπαρξιακό σημείο αναφοράς «εκτός» του εαυτού του και να φτάσει κάπου. Βλέπουν λοιπόν το φύλλο και τους διαφεύγει το δάσος. Όμως, έτσι είναι. Όποιος δεν έχει σαν αντικείμενο της αγάπης του τον Θεό και δεν ξέρει την φυσική σειρά των πραγμάτων, δεν βλέπει καλά. Επειδή για να βλέπει κάποιος καλά πρέπει να έχει σαν υπαρξιακή του Βάση το κερί της Αγάπης που ανάβει πάνω στο λάδι, δηλαδή το έλεος. Ο άνθρωπος που δεν έχει στο κέντρο της ύπαρξης του τον Θεό μένει χωρίς την χάρη του ελέους (χάρη σημαίνει δωρεά) και καταντά κύμβαλο αλαλάζον, μωρή παρθένα που της τελείωσε το λάδι και έχασε τον Γάμο. Χάνει την δυνατότητα διάκρισης ανάμεσα στο καλό και το κακό. Είναι τυφλός και παρασύρεται από την Επιστήμη του. Και ιδού που ο κόσμος όλος, ενώ μισεί την "τρόϊκα", την θεωρεί και σαν φιλανθρωπικό  ίδρυμα, νομίζοντας πως βαδίζει σωστά, ενώ σύντομα πρόκειται να κατακρημνιστεί…

Χριστόδουλος Πιερίδης

Comments & Contact: chris@lambis.com.cy

Πηγές & Βιβλιογραφία:

1) http://www.bibliotecapleyades.net/ciencia/ciencia_genetica04.htm

2) http://www.papimi.gr/poponin.htm

3) http://prof77.wordpress.com/2011/01/28/dna-replication-at-a-distance-reported-by-nobel-scientist/

4) http://www.rexresearch.com/gajarev/gajarev.htm

5) Hellenic Nexus [ Δεν είναι θεωρία η άμωμη σύλληψη, η Μεταμόρφωση και η Ανάσταση. Είναι απτές πραγματικότητες, η πίστη στις οποίες οδηγεί σε άμεσες ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ λύσεις. Το πιο πάνω σύγγραμμα για το φαντασμικό DNA είναι εμπνευσμένο από ένα άρθρο του Γιάννη Πηλιούνη, στο ΗELLENIC ΝEXUS, το οποίο επεξεργάστηκα με την άδεια του.]

6) Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών

7) Παλαιά & Καινή Διαθήκη

8) The Self Aware Universe by Amit Goswami, PhD.