Ποιοι είναι επιτέλους αυτοί οι δωδεκαθεϊστές

Ποιοι είναι επιτέλους αυτοί οι δωδεκαθεϊστές

Το Λιτόχωρο των πολυθεϊστών

της Ρομίνας Ξύδα

Στην ημιορεινή κωμόπολη του Νομού Πιερίας πριν από λίγες ημέρες χιλιάδες επισκέπτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό αντάμωσαν κάτω από τον Ολυμπο για να γίνουν ένα με το ελληνικό πνεύμα και «να νιώσουμε με κατάνυξη την πατρώα ψυχή ερχόμενοι σε επαφή με την κοσμοθέαση των προγόνων μας»

Παγανιστές, νεοπαγανιστές, αρχαιοελληνιστές, ετεροχρονιστές, ειδωλολάτρες, δωδεκαθεϊστές, αρχαιολάτρες, εθνικοί ή πολυθεϊστές, υπάρχουν διάφορα ονόματα για να αποδώσει κάποιος στους τύπους που κάθε λίγο και λιγάκι παίρνουν τα όρη και τα βουνά κρατώντας παραμάσχαλα χλαμύδες, σανδάλια, στάρι, ξηρούς καρπούς και «ανθόσπαρτα» στεφάνια για να εκφράσουν την πίστη τους στους αρχαίους Ελληνες θεούς. Αυτή που κατατέθηκε προσφάτως στο Λιτόχωρο Πιερίας με αφορμή τα Προμήθεια ή, αλλιώς, τη μεγάλη ετήσια γιορτή όλων όσοι δεν πιστεύουν στο δικό μας θεό...

Μια Ανθρωπολόγος εξηγεί και προειδοποιεί

Μια Ανθρωπολόγος εξηγεί και προειδοποιεί

Γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης

Ονομάζεται Ida Magli και είναι μία από τις πιο γνωστές ανθρωπολόγους της Ιταλίας. Δίδαξε στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας της, και έχει συγγράψει εκατοντάδες έργα που αναλύουν τα κοινωνικά φαινόμενα με την μέθοδο της ανθρωπολογικής επιστήμης. Στο πρόσφατο βιβλίο της με τον τίτλο "Μετά τη Δύση", εξηγεί τους κινδύνους που κρύβουν για την ανθρώπινη ψυχονόητικη υπόσταση και τον Δυτικό πολιτισμό, η επιβολή της ''πολιτικής ορθότητας'' και το πολυπολιτισμικό μοντέλο κοινωνιών.

Θα αναφέρουμε μερικά αποσπάσματα από αυτό το έργο της, τα οποία έχουν ιδιαίτερη σημασία γιατί εξετάζουν με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια, τα προαναφερθέντα φαινόμενα:

Απόδραση από τον πλανήτη των Ρότσιλντ

Απόδραση από τον πλανήτη των Ρότσιλντ

Η νεοφιλελεύθερη λεηλασία και η αποκτήνωση της ανθρωπότητας

Γράφει ο Vigilant Citizen

Ο κόσμος είναι πιο επικίνδυνο μέρος το 2016 από ό,τι την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Η δυτική δημοκρατία έχει καταντήσει κυνική εστία εξαπάτησης και εκμετάλλευσης προς όφελος των υπερπλούσιων και των προνομιούχων. Ηγέτες που φαίνεται ότι είναι δημοκρατικά εκλεγμένοι, πολιτεύονται και συμπεριφέρονται σαν απόλυτοι δικτάτορες.

Σήμερα, καθώς το Λόμπυ του Πολέμου και οι διάφοροι “Dr Strangelove” επισείουν τις “τρομοκρατικές” και “οικονομικές” δικαιολογίες ενός Αρμαγεδδώνα, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να δραπετεύσουν με κάθε τρόπο από τον τοκογλυφικό νεοφιλελεύθερο εφιάλτη.

Ο Αμερικανός οικονομολόγος Michael Hudson προβλέπει ότι οι πολιτικές των Ρότσιλντ και της Wall Street θα ωθήσουν τους Αμερικανούς πολίτες να μεταναστεύσουν, ακριβώς όπως εκατομμύρια εγκατέλειψαν την Ρωσία την δεκαετία του '90, τις Βαλτικές και τις Βαλκανικές χώρες, και τώρα την Ελλάδα, προς αναζήτηση καλύτερης ζωής (Michael Hudson, ICH, 07/6/2016).

Πολλές χώρες έχουν δει μαζική φυγή των πληθυσμών τους, λόγω της επιδείνωσης των κοινωνικών συνθηκών μετά την εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Πίσω από τα μνημόνια κρύβεται η αναπηρία της Φράγκικης θεολογίας

Πίσω από τα μνημόνια κρύβεται η αναπηρία της Φράγκικης θεολογίας

Για το μίσος των Φράγκων εναντίον των Ρωμηών, θα μπορούσε να πει κανείς πολλά. Θαρρώ, όμως, ότι εκείνο που έχει για εμάς ιδιαίτερο ενδιαφέρον να τονισθεί, είναι η προέλευσή αυτού του μίσους.(1)

Δεν πρόκειται για μίσος συναισθηματικής τάξεως. Δηλαδή ρηχό, επιπόλαιο και ευκόλως αναστρέψιμο. Είναι μίσος τάξεως οντολογικής. Ξεκινάει από τα κατάβαθα της θρησκευτικής τους συνείδησης, η οποία είναι εντελώς διαφορετική από την δική μας.

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος, διακεκριμένος μελετητής των σχέσεων Ανατολής-Δύσης, γράφει σχετικά: ’’Τό μίσος αυτό εκδηλώθηκε ακόμη από την Ζ' Οικουμενική Σύνοδο, η οποία θέσπισε την προσκύνηση των ιερών εικόνων και συνεχίσθηκε αργότερα. Η πολιτική των Φράγκων συνδέθηκε με μια θεολογία, που ήταν αντίθετη με την θεολογία της Ορθοδόξου Ανατολής’’. (2)

Οι Χαμένες Μάχες του Ελληνισμού

Οι Χαμένες Μάχες του Ελληνισμού

Ο Ελληνισμός μετά την Μεγάλη Ήττα του 2015

του Δημήτρη Γιαννόπουλου*

Μιλώντας για μεγάλη ήττα, εννοούμε πως ο Ελληνισμός, καθ’ όλη την περίοδο της Μεταπολίτευσης, υφίσταται ένα μονομερή, ασύμμετρο, πολύπλευρο και ακήρυχτο «πόλεμο», με πολλές μάχες, σε διαφορετικά επίπεδα, όλες χαμένες – και τη μία ήττα να οδηγεί σωρευτικά και σχεδόν νομοτελειακά στην επόμενη, είτε στο ίδιο επίπεδο (π.χ. Κύπρος, Ελληνοτουρκικές σχέσεις, Σκόπια) ή σε διαφορετικά επίπεδα (πχ. «μεταναστευτικό», πολυπολιτισμική αλλοίωση, οικονομική αποσάθρωση, μετάλλαξη μεσοστρωμάτων).

Είναι μονομερής αυτός ο πόλεμος, όχι επειδή ο «Εχθρός» είναι ένας, γνωστός και ευδιάκριτος, αλλά επειδή όποιοι και να επιβουλεύονται κατά καιρούς τη χώρα – φανερά ή καλυμμένα, στο εσωτερικό ή από το εξωτερικό - δεν αντιμετωπίζουν καμιά αντίσταση από το θύμα τους, στα διάφορα «πεδία των μαχών» (όπως είναι η ιστορία, η παράδοση, η παιδεία, ο πολιτισμός, η οικονομία, η κοινωνική συνοχή, η δημογραφική σύνθεση και γεωπολιτική θέση της χώρας) εκτός από εξαιρέσεις μικρών πολιτικών ή πολιτιστικών κινήσεων και μεμονωμένων πρόσωπων.

Ο πόλεμος είναι ασύμμετρος γιατί μικρά κτυπήματα (π.χ. στον τομέα της πολυπολιτισμικής εκπαίδευσης) συντείνουν σε ανεπανόρθωτες ζημιές μεγάλης κλίμακας (ανοιχτά σύνορα, εποικισμός, εθνολογική και πληθυσμιακή μετάλλαξη).

Η Επιλογή της “προδομένης” Ελλάδας

Η Επιλογή της “προδομένης” Ελλάδας

Ο κρίσιμος Μάιος και το “πούλημα” των Ευρωπαίων

Άρθρο του Μιχάλη Κόκκινου* στο Hellenic Nexus,  Απριλίου 2016,  για το πώς τα “κλειστά σύνορα”, η έξοδος από Σέγκεν, και πιθανώς την Ευρωζώνη θα οδηγήσει σε στενή σχέση με τη Ρωσία…

Αν το 2015 ήταν μια χρονιά που όλοι θα προτιμούσαμε να ξεχάσουμε, τότε το 2016 ενδέχεται να είναι εξίσου άσχημο. Τον περασμένο χρόνο βιώσαμε το πολιτικό “θρίλερ” της διαπραγμάτευσης μεταξύ της νεόκοπης κυβέρνησης Τσίπρα και των δανειστών, το οποίο είχε αναμφισβήτητα από όλα: αγωνία, ένταση, δράμα, νίκη, απογοήτευση. Η Ελλάδα βρέθηκε τόσο κοντά στην χρεωκοπία όσο ποτέ άλλοτε, κάτι που την ανάγκασε να κάνει “τολμηρές” κινήσεις που μέχρι τότε καμία άλλη κυβέρνηση δεν είχε διανοηθεί.

Αν το προηγούμενο έτος η οικονομική επιβίωση του κράτους ήταν το νούμερο ένα ζήτημα, φέτος έχουμε κληθεί να αντιμετωπίσουμε πέρα από το οικονομικό και το προσφυγικό. Το νέο Μνημόνιο που υπογράφτηκε τον περασμένο Αύγουστο ανάγκασε την κυβέρνηση να μειώσει τις δαπάνες σε κρίσιμους τομείς του κράτους, όπως η υγεία, η παιδεία και η ασφάλεια. Οι “άμυνες” του κράτους έπεσαν για τα καλά και τώρα η Ελλάδα κινδυνεύει να πέσει θύμα του προσφυγικού προβλήματος της Ευρώπης.

Θεόδωρος Ζιάκας: Ο μεταμοντέρνος γνωστικισμός

Θεόδωρος Ζιάκας: Ο μεταμοντέρνος γνωστικισμός

Η αναζήτηση εξόδου από το τέλμα του σύγχρονου μηδενισμού εκδηλώνεται κυρίως με τη μορφή του μεταμοντέρνου φουνταμενταλισμού και της λεγόμενης «νέας θρησκευτικής συνείδησης». Η εμφάνιση του μεταμοντέρνου φουνταμενταλισμού τοποθετείται στη δεκαετία του ’60 και έκτοτε βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη.

Το πρώτο κοινό χαρακτηριστικό των ποικίλων και εχθρικών μεταξύ τους φουνταμενταλιστικών ρευμάτων, είναι η διάγνωση ότι για όλα τα δεινά του σύγχρονου κόσμου φταίει η Νεωτερικότητα και ζητούν την αναθεμελίωση του πολιτισμού επί των δικών τους προνεωτερικών ανθρωπολογικών βάσεων. Το δεύτερο κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ο κολεκτιβισμός και η ενεργοποίηση των πιο απίθανων παραδοσιακών απαγορεύσεων και καθηκόντων, με σκοπό την πλήρη διαφοροποίηση-αποξένωση από το «διεφθαρμένο» νεωτερικό περιβάλλον (γενειάδες, κοτσιδάκια, μαντήλες, κλπ.). Με τον φουνταμενταλισμό δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε εδώ, γιατί η διέξοδος που προτείνει είναι σαφώς κολεκτιβιστική-προνεωτερική. Με τη «νέα» όμως θρησκευτική συνείδηση πρέπει να προβληματιστούμε, γιατί μέσα απ’ αυτήν προβάλλουν αξιώσεις μετανεωτερικής διεξόδου.